Crashing... again

Als ik zeg van mezelf dat ik goede poker speel, lijkt het mij verstandig dit te nuanceren en bij te voegen dat dit slechts occasioneel gebeurt. Ook moet ik bekennen dat ik nóg beter ben in absoluut miserabel spelen, dit te beseffen én er helemaal niks aan te doen. Zo kende ik het laatste jaar enkele periodes waar ik de winst van een hele maand in enkele dagen wegpistte en dat het me - op het moment zelf - maar bitter weinig kon schelen...
Dan duurt het een weekje voor ik 'volledig' herbronnen op een limietje lager mijn weg terug begin te klauteren en besef wat een stomme stoten ik uitgehaald heb.

Vorig weekend was het weer van dat: na tijdens de examens een kleine 2k bijeengesprokkeld te hebben, begon ik (wrs na een paar coolers of beats) flopjes all in te reraisen voor 150bb's
met A high, no pair, no draw of river bets the callen met 9th pair...
Wat mijn gezond verstand of vriendenkring ook zei, er stond geen maat op mijn vrijgevigheid en na 1k verlies zag ik mezelf ook op de 200NL tafels Kerstman spelen, alwaar ik het verlies nagenoeg verdubbelde. Nu, een weekje later, grind ik mezelf terug omhoog alsof er helemaal niets gebeurd is, enkel in het achterhoofd: what if... ?
Wat als ik deze crashes zou kunnen vermijden? Wat als ik daardoor een consequente winrate zou kunnen aanhouden? Wat als ik nu eens een goeie speler zou zijn?

What if...